اهمیت گندم و جو در اسلام
مراد از کلمه طعام در قرآن، گندم و جو می باشد. در واقع همان غذای حقیقی است.
بیشتر فعالیتهای بدن بر اساس خوردن نان و گندم و جو و برنج می باشد.
که دارای ارزش غذایی بالایی هستند.
بطوری که هیچ غذایی نمیتواند جای اینها را بگیرد.
گندم و جو مقدس هستند. و ما امر به ارج نهادن این دو شده ایم. و باید اینها را اکرام کنیم.
بخصوص جو که همواره غذای پیامبر اکرم صل الله و علیه و آله بوده است.
خداوند در قرآن می فرماید:
《اگر خداوند می دانست چیزی بیشتر از جو شفا می دهد و نافع است. آن را غذای پیامبران خود قرار می داد.》
روایتی داریم که می فرماید:
《نیست پیامبری مگر اینکه برای خورنده جو دعا کرده باشد. و آن را مبارک گردانیده است، وارد هیچ بدنی نمی شود.
مگر اینکه تمام بیماری ها را از بدن خارج کند. قوت پیامبران و غذای نیکان است. خداوند از اینکه قوت پیامبران را غذای اشقیاء قرار دهد، ابا دارد.》
گندم نیز طعم خوبی دارد(بهتر از جو) و جزو غذاهای برتر است.
حضرت عیسی علیه السلام نیز می فرماید:
《مبادا نان گندم بخورید زیرا از این میترسم که نتوانید شکر آن را به جای بیاورید.》
طبق روایات بالا، گندم و جو اهمیت فراوانی دارند. و بیشتر غذاها با گندم و جو درست می شوند، مانند حلیم، سویق و …
از امام صادق علیه السلام پرسیدند:
اگر گندم را صاف کردند و مانند زمین شده است. و یا روی پشت بام آن را صاف کرده اند، آیا می توان روی آن نماز خواند؟
امام فرمودند:
《نمی شود روی غذاها نماز خواند. زیرا روزی و نعمت خداوند بر بندگان است، تعظیم کنید و روی آن پا نگذارید. این ها را سبک نشمارید و به آن اهمیت دهید.》
برای مطالعه روایتی از نان جو سبوس دار لطفا کلیک کنید.
بیانات احیاگر طب اسلامی حضرت استاد تبریزیان- جلد ۴
