استفراغ عمدی (انواع تخلیه و تطهیر بدن)

استفراغ عمدی (انواع تخلیه و تطهیر بدن)

استفراغ کردن بعنوان یک نوع تخلیه و تطهیر بدن، در روایات ما آمده است.

پیامبر صل الله و علیه و آله می فرمایند: “معده خانه بیماری است”.

پس استفراغ در حقیقت خالی کردن معده از بیماری می باشد. در بعضی از روایات از استفراغ بعنوان یک چهارم درمان یاد می شود.

پیامبر صل الله و علیه و آله می فرمایند:

“درمان در چهار چیز است: حجامت، تنقیه، نوره و استفراغ”.

در روایتی دیگر با سند معتبر از شیخ صدوق در کتاب خصال از امام صادق علیه السلام نقل می کند که ایشان می فرمایند:

“دوا چهار چیز است: حجامت، تنقیه، ریختن دارو در بینی و استفراغ”.

البته مراد از استفراغ کردن در طب اسلامی، استفراغی نیست که خودش اتفاق بیافتد بلکه یک استفراغ عمدی می باشد.

حتی اگر انسان خودش حالت تهوع داشته باشد باید فرد خودش کمک به تسریع در این کار بکند و چه بسا استفراغی که عمدی نباشد احتمال درمانی بودنش کمتر است.

موید این مطلب روایتی از امام باقر علیه السلام است که می فرمایند:

“کسی که عمداً استفراغ نماید قبل از اینکه خودش استفراغ کند، بهتر از هفتاد درمان است”.

استفراغ عمدی همه بیماری ها را خارج می کند البته این روایت بدین معنی نیست که استفراغ غیر عمدی خاصیتی ندارد بلکه مشهور است کسی که استفراغ کند یا اسهال بگیرد تبش پایین می آید.

امام صادق علیه السلام می فرمایند:

“تب با سه وسیله خارج می شود: عروق کردن، اسهال و استفراغ”. در این روایت ائمه عمدی بودنش را نفرموده اند.

یکی از فوائد استفراغ خارج کردن سودا است و احتمالاً استفراغ عمدی مد نظر است و استفراغ غیر عمد خیلی اثر نداشته باشد.

روایتی در رساله ذهبیه از امام رضا علیه السلام است که می فرمایند:

کسی که بخواهد سودا را بسوزاند راهش این است که زیاد استفراغ کند. فصد عروق انجام دهد و به نوره مداومت داشته باشد.[۱]

در این روایات با توجه به اینکه امام (ع) می فرمایند:

“زیاد استفراغ نماید” نشان دهنده عمدی بودن آن است چون زیاد و کم آن دست شخص نیست.

از این روایت استفاده می شود که استفراغ یک داروی عمومی است.

چون سودا که یک چهارم بیماری ها می باشد را از بین می برد.

[۱] . ارسال الذهبیه: ۴۲.

 

منبع: طب معصومین علیه السلام در بیانات استاد تبریزیان-جلد دوم