شیر درمانی در طب اسلامی

شیر درمانی در روایات

یکی از درمانهای عمومی که در این مقاله از طب اسلامی مطرح می کنیم، بحث شیر درمانی است.

شیر به عنوان غذای کاملی که انواع ویتامین ها را در خود دارد شناخته شده است.

در مورد درمان بودن شیر روایاتی نیز مطرح شده است:

«شخصی نزد امام صادق (ع) آمد و گفت: من دردی دارم که برای تسکین آن از نبیض استفاده می کنم.

امام (ع) در مرحله اول فرمود: چرا خود را با آب درمان نمی کنی؟

در مرحله دوم فرمود: چرا خود را با عسل درمان نمی کنی؟ و در مرحله سوم فرمود: چرا خود را با شیر درمان نمی کنی؟ ».

در این روایت امام صادق (ع) بحث «شیر درمانی» را مطرح می کند. در این صورت می توان شیر درمانی را به عنوان شاخه ای در طب اسلامی گسترش داد.

مهمترین ویژگی شیر درمانی این است که هیچ عوارضی ندارد و خوردن شیر هیچ ضرری برای بدن ندارد.

آیا خوردن شیر ضرر دارد؟

به طور کلی شیر غذای انبیاست و بهترین غذا و لبنیات است.

روایتی می فرماید:
«مردی به امام صادق (ع) فرمود: من شیر خوردم ولی به من ضرر زد. امام (ع) فرمود: به خدا قسم، هیچ ضرری ندارد.

شما شیر را با خوراکی دیگری خورده اید و آن خوراکی به شما ضرر زده است و شما گمان کرده ای که این ضرر از ناحیه شیر است».

اینکه گفته می شود شیر برای بیماری دیابت مضر است، در واقع آنچه همراه شیر میل می شود برای دیابتی ها ممکن است ضرر داشته باشد. البته شیری که سالم باشد و آلوده نباشد.

به همین دلیل پیامبر اکرم(ص) ما را از خوردن شیر آلوده بر حذر می دارد و می فرماید:
«من برای امتم نمیترسم، به جز از شیر؛ زیرا شیطان (میکروب) بین پستان گاو و گوسفند و شیر قرار دارد».

حال اگر کسی از زیان رساندن شیر به اسان نگران است، اگر به این نیت بخورد که پیغمبر اکرم (ص) دوست می داشت، من می خورم؛ زیانی به او نمی رساند.

ممکن است غذا وارد مجرای تنفسی شود؛ ولی شیر در گلو نمی پرد و وارد مجرای تنفسی نمی شود.

پیامبر اکرم (ص) می فرماید:
«شیر به مجرای تنفسی نمی رود که انسان را خفه کند و مشکل درست کند».

بنابراین در شیر هیچ نقصی وجود ندارد.

در روایتی می فرماید:

«شیر گاو، دوا و گوشتش بیماری است؛ ولی گوشت گوسفند، دوا و شیرش بیماری است».

آیت الله تبریزیان در مورد این روایت می فرماید: منظور این روایت، این نیست که شیر گوسفند ضرر دارد. این روایت می خواهد به ما بفهماند شیر گاو، بهتر از شیر گوسفند است؛

زیرا در این روایت که می فرماید: وقتی برای پیامبر (ص) شیر می آوردند، می خورد و می فرمود: «خداوندا برکت بده و بیشتر بده»

شیری که در آن زمان در مکه و مدینه بوده بیشتر شیر شتر و گوسفند بوده است، نه شیر گاو.

 

منبع: نسخه های پیشگیری و درمان آیت الله تبریزیان- جلد دوم