درمان با روغن زرد گاوی (کره گاوی)

درمان با روغن زرد (کره گاوی)

منظور از روغن زرد، همان روغن زرد گاوی است که از کره گاوی گرفته می شود. در روایات سفارش کرده اند که روغن گاوی مصرف نمایید.

در خصوص درمانی بودنش فقط در مورد کره گاوی روایت داریم. یعنی همه روغن های زرد مفیدند ولی فقط کره گاوی خاصیت درمانی دارد.

مانند این روایت از امام صادق علیه السلام که می فرمایند:

بهترین غذایی که می شود با نان خورد روغن است.[۱]

اما در مورد دارو بودن کره گاوی روایتی با سند معتبر داریم از حضرت امیر (ع) که می فرمایند:

روغن گاو درمان است. [۲]

اگر هم تردیدی در کلمه شفا است روایت دیگری از ایشان داریم که می فرمایند:

روغن زرد گاوی دوا است.[۳]

روایت با این مضمون زیاد است که می فرمایند:

شیر گاو دارو است و روغن زرد گاوی شفاست و گوشت گاو بیماری است. [۴]

پس شکی در خاصیت درمانی کره گاوی وجود ندارد ولی روایت ما چگونگی این روایت را تشریح نکرده اند.

فقط یک روایت داریم که می فرمایند:

کسی که یک لقمه چرب (روغن زرد گاوی) بخورد همانند آن بیماری از بدن خارج می شود[۵]

روایتی داریم که کره گاوی برای افراد مسن خوب نیست.

امام صادق (ع) می فرمایند:

چیزی بهتر از روغن زرد وارد بدن نمی شود ولی برای افراد مسن خوردنش کراهت دار.

و در یک روایت به نقل از کلینی امام صادق (ع) می فرمایند:

هرگاه انسان پنجاه سال بشود شب نخوابد در حالیکه در شکمش مقداری از روغن زرد گاوی باشد.[۶]

پس بنابراین روایت خوردن کره گاوی برای افراد بالای پنجاه سال مخصوصاً شب ها خوب نیست.

در مورد خوردن روغن در تابستان و زمستان در بین مردم معروف است که در زمستان بیشتر از تابستان از روغن استفاده می شود.

در صورتی که این مخالف نظر امیر (ع) در این روایت معتبر است که می فرمایند:

روغن زرد درمان است و خوردنش در تابستان بهتر از زمستان است و چیزی بهتر از آن وارد بدن نمی شود.[۷]

علت این امر واضح است چون در تابستان زیاد عرق می کند و این چربی ها از بدن خارج می شود ولی در زمستان هر چند خود انسان تبعش به غذاهای سنگین دارد.

ولی این روغن وقتی وارد بدن می شود به دلیل سردی هوا منجمد می شود و غلظت خون می آورد.

مهمترین چیزی که در مورد این روغن می توان گفت این است که این روغن جز اصلی دارو شافیه و داروی پیامبر صل الله و علیه و آله(مرکب ۸) است.

 

 

[۱] .المحاسن ۲: ۴۹۸ ح ۶۰۵

[۲] . المحاسن ۲: ۴۹۸ ح ۶۰۸

[۳] . المحاسن ۲: ۴۹۸ ح ۶۰۹

[۴] . الکافی ۶: ۳۱۱ ح ۳

[۵] . دعائم الاسلام۲: ۱۱۱ ح ۳۶۵

[۶] الکافی ۶: ۳۳۵ ح ۴

[۷]  الکافی ۶: ۳۳۵ ح ۲

 

منبع: طب معصومین علیه السلام در بیانات استاد تبریزیان_جلد دوم