درمان اثر زخم و جراحی
برای درمان اثر زخم و جراحی باید پودر استخوان کهنه روی آن مالیده شود. استخوان کهنه‌ای که دارد تبدیل به خاک می‌شود. و در روایات از آن تعبیر به «رِمّه» شده است.
استخوان یک ساله یا دو ساله را آسیاب و پودر کنند و روی محل زخم بمالند.
زخم هر چقدر شدید و کهنه باشد اثرش برطرف می‌شود.
در روایتی آمده:
بعد از آن که زخم پیامبر (صلی الله و علیه و آله )جوش خورد و اثر زخم ماند. پیامبر(ص) استخوانی کهنه برداشتند و مرتب روی زخم را می‌مالیدند تا اثر زخم از بین برود.
(شرح نهج البلاغه، ابن أبی الحدید، ج۱۵، ص۳۶.)
در روایتی دیگر آمده:
«یکی از اصحاب پیامبر(ص) زخمی شدند و پیامبر اشاره کردند که استخوانی را آسیاب کنند پودر آن را روی زخم بپاشند»
( الطب النبوی، ص۲۰.)
پس معلوم می‌شود که علاوه بر از بین بردن اثر زخم، برای درمان آن نیز می‌توان از پودر استخوان کهنه استفاده کرد.
منبع کانال زندگی به رنگ خدا
درمان ماندگاری اثر زخم بعد از التیام در طب سنتی
- جامع رضوی + عسل مالیده شود.
- روغن زیتون + نمک طبیعی
- روغن گل سرخ با سرکه ترش خانگی و انگوری روغن سیاه دانه
- روغن سیاه دانه (به مدت ۲ الی ۳ هفته ) بعد از آن زالو اندازی ۲ الی ۳ بار در
اطراف زخم. (اگر زخم کهنه و قدیمی باشد هر ۶ ماه یک مرتبه زالو اندازی)
زخم ناشی از جراحی اعضا
داروها و تدابیر یداوی
- اگر زخم ها مشکل داخلی داشته باشند، داروی جامع امام رضا (ع) خوراکی مصرف می شود.
- دفع خون اضافی از محیط جراحی پس از بخیه .
- آغشته کردن موضع داخلی زخم به عسل به صورت پوشش کامل
- بخیه ناحیه سطحی به صورت کامل.
- آغشته کردن موضع زخم بیرونی به صورت کامل.
- پانسمان زخم تا ۷۲ ساعت به صورت ۱۲ ساعت یک بار.
غذاها
- خوراک عسل آب با جوشانده نعناع هر ۴ ساعت یک بار یک لیوان .
- خوراک عسل + گلاب هر ۷ ساعت یک بار یک لیوان
تدابیر یداوی
- بادکش موضعی در افزایش روند ترمیم زخم ها سه تا ۶ ماه بعد از جراحی
لازم به ذکر است پماد مخصوص زخم، درمان کننده کلیه زخمهای حاد و عفونی (سلعه درمان تمامی زخمهای حاد و خصوصا زخم دیابتی) می باشد. این پماد مخصوص زخمها، محصولی دستساز و پمادی کاملا گیاهی و قوی می باشد. که برای کلیه زخمهای شدید و حاد بدن، بسیار موثر است.
کلیه موارد فوق در فروشگاه طب اسلامی موجود می باشد.
منبع: درمان های خانگی را می دانم؛کمک های اولیه امدادی، اخوان. محمدعلی، احسانی. مرضیه، قم، ولاء منتظر (علیه السلام)، ۱۳۹۸.
