حکم آلودگی ادرار از نظر طب اسلامی

اسلام ادرار را از آلودگی های حقیقی می شمارد و شدت حکم ناپاکی آن را بیش از نجاسات دیگر میداند.

رسول خدا صل الله و علیه و آله سخت از رسیدن آن به بدنشان  پرهیز می کرد و هرگاه میخواست ادرار کند کاری می کرد که به او ترشح نکند.

وقتی امام باقر علیه السلام دیدند که مردم از ادرار پرهیز نمیکنند و آن را سبک می شمارند.

توجه مردم را به آلودگی آن جلب کردند و چنین فرمودند :

ادرار را ناچیز نشمارید و به آن کم توجهی نکنید.

رسول خدا کوشید که توجه مردم را به آلودگی ادرار جلب کند و مجازاتهای آن را در آخرت بیان فرمودند:

چهار نفر هستند که دوزخیان را با وجود ازارهایی که میکشند, آزار میدهند. از آب داغ و آبهای جهنم به آنان میدهند و آنها فریاد وای بر من سر میدهند.

یکی از آنها روده هایش را به دنبالش میکشد و لذا به وی میگویند :

وضعیت انکه از همه اینان از رحمت خدا دورتر است چه بوده که با این رنج و ازاری که داریم ما را آزار داده است؟

وی در پاسخ میگوید : کسی بوده است که باکی نداشته است ادرار به کجای بدنش می رسد.

و امام صادق ع فرمود:

بیشتر عذاب گور از ادرار است.

بنا به روایات در طب اسلامی، افرادی که عدم کنترل ادرار یا بی اختیاری دارند خوب است که از دستور اسپند استفاده کنند:

اسپند را ۶ مرتبه با آب سرد و یک بار با آب گرم بشویند سپس در سایه خشک کنند و با روغن گل سرخ مخلوط کنند و هر روز ناشتا یک مثقال میل کنند.

نکته:

این در صورتی است که بیماری پروستات نداشته باشد و در صورت بزرگ شدن پروستات باید داروی پروستات و مرکب چهار مصرف شود. همچنین در اینصورت مصرف تخم خام کدو توصیه میشود . همچنین تزریق عسل و جامع در مجرای ادرار بخصوص اگر ورم پروستات بدخیم باشد.

نکته:

افرادی که تکرر دارند خوبست که از سویق عدس استفاده کنند.

علی ایحال در همه احوال از رسیدن ادرار به بدن و لباس هرچند برای مدت کوتاه پرهیز شود.

کانال دفتر آیت الله تبریزیان