خواص و فواید دارچین در طب اسلامی
دارچین پوست درختی هندی و بومی جزیره سیلان است، این درخت قبل ها در شهر نوشهر ایران کشت شد اما به عمل نیامد. لازم به ذکر است که دارچین های موجود در بازار، همه از گونه زیلانیکوم که بومی کشور هند است، نبوده و اثربخشی مناسب، تنها در این نوع دارچین است. نحوه ی جداسازی دارچین از درخت به این ترتیب است که وقتی درخت دارچین، به پنج سالگی می رسد، پوست شاخه ها را زمانی که شیرابه گیاه جریان دارد، شکاف می دهند و چند روز دست نمی زنند تا بر اثر تابش آفتاب، خشک و پیچیده شده، از شاخه جدا شود.
از خواص و فواید دارچین در طب اسلامی می توان موارد زیر را نام برد:
- جریان خون را روان می کند و باعث اکسیژن رسانی به سلول های بدن می شود.
- فعالیت مغز را افزایش می دهد واز آلزایمر پیشگیری می کند.
- درمان کننده نفخ معده است.
- قند و کلسترول خون را پایین می آورد.
- ضد ویروس و عفونت است.
- خاصیت ضد التهابی و ضد درد دارد.
- از لخته شدن خون جلوگیری می کنند.
- کلسیم و فیبر موجود در آن بدن را در برابر بیماری قلبی محافظت می کند.
- خوش بو کننده دهان است.
همانطور که در بالا ذکر شد، دارچین دارای خواص بسیار خوب و مهمی هستن که برای بدن بسیار لازم است. از دارچین در بسیاری از غذاها و در دمنوشها می توان استفاده کرد.
موارد عدم مصرف:
- مصرف آن در زمان بارداری ممنوع است و بهتر است از مصرف آن در مقادیر بیش از آنچه که در غذا مصرف می شود، خودداری شود. و استفاده زیاد از آن باعث عفونت، ورم پوست، زخم، ترک گوشه دهان، سوزش معده، بروز مشکلات خونی و گردش خون خواهد شد.
- دارچین در افراد مبتلا به زخم های گوارشی و تب های با منشأ ناشناخته ممنوع است و بهتر است زمان شیردهی استفاده نشود.
- مصرف خوراکی اسانس دارچین باعث تشدید ضربان قلب، تحریک تنفسی، بالا رفتن حرارت بدن، ترشح بزاق، تعریق و اشک ریزش می شود و تماس آن با غشاء موکوسی گاهی واکنش های حساسیتی به وجود می آورد. پس بهتر است فقط از طریق موضعی و با احتیاط مصرف شود.
منبع: کانال زندگی به رنگ خدا
