بادنجان / بادمجان در طب اسلامی و روایات
بادنجان/بادمجان یکی از اسرار است زیرا:
- * اولین درختی است که به واحدانیت خداوند، نبوت پیامبر ولایت ائمه شهادت داده است.
- * کسی که اعتقاد داشته باشد، بادنجان برایش نفع دارد، برایش سودمند است
و کسی که معتقد باشد، برایش ضرر دارد، برایش زیان خواهد داشت.
- * مزاجش در فصل گرما، سرد؛ و در فصل سرما، گرم است.
روایتی می فرماید:
«در مقابل امام سجاد علیه السلام بادنجانی قرار داشت که با روغن زیتون سرخ شده بود و امام علیه السلام آن را میل می کردند.
[راوی از امام علیه السلام می پرسد ای فرزند پیامبر! بادنجان می خوری، در حالی که بادنجان آتش است!
امام علیه السلام فرمود: ساکت شو، پدرم از پدربزرگم روایت می کرد که:
بادنجان، پیه زمین است و در هر غذایی که واقع شود، خوش طعم و مفید است».
پیامبر اکرم صل الله و علیه و آله می فرماید:
«بادنجان بخورید. این درختی است که من در بهشت دیده ام و برای وحدانیت خداوند و پیامبری من ولایت حضرت امیر شهادت داده است.
کسی که بادنجان بخورد و فکر کند که برایش ضرر دارد، ضرر خواهد داشت و کسی که فکر کند که این درمان است، برایش درمان خواهد بود».
ابن بسطام، صاحب کتاب «طب الائمه» به روایت از امام صادق علیه السلام می فرماید:
«بادنجان بخورید، زیرا درمان هر دردی است».
> توجه اول:
در برخی کتاب ها می نویسند که بادنجان سودازا است،
در حالی که روایات می فرمایند که بادنجان سودازدا است و برای صفرا هم زیانی ندارد.
علاوه بر این، چون رگ های خونی را نرم می کند،
می تواند جلوی تصلّب شرایین و سخت شدن دیواره رگ ها را که منجر به سکته قلبی و سکته مغزی می شود، بگیرد.
> توجه دوم:
روایات، بادنجان را به عنوان دارو معرفی نمی کنند، بلکه آن را به عنوان غذا معرفی می کنند، یعنی باید زیاد آن را مصرف شود.
برای مطالعه طرز تهیه کشک بادمجان لطفا کلیک کنید.
منبع: کتاب نسخه های پیشگیری و درمان آیت الله تبریزیان-جلد دوم
