کلینی با سند خودش از امام صادق علیه السلام نقل می کند که می فرماید:
انار را با پی اش بخورید زیرا معده را دباغی کرده، ذهن را تقویت می کند (قدرت درک و حافظه را زیاد می کند.)
این روایت مطلق است و انار خاصی مدنظر نمی باشد و تنها خوردن انار را با پی آن را قید کرده است.
در روایت دیگر می فرماید: انار باید انار میخوش باشد.
کلینی با سند خودش از امام صادق علیه السلام نقل می کند که می فرماید:
انار میخوش(نه ترش و نه شیرین) را با پی آن بخورید که معده را دباغی می کند.
این روایت از نظر سند معتبر تر از روایت قبلی می باشد.
برقی از پیامبر اکرم صل الله و علیه و آله نقل می کند که می فرمایند:
انار را با پوست بخورید زیرا شکم را دباغی می کند.
از این روایت می توان فهمید شکم شامل معده، روده ها و غیره می باشد.
سوالی که اینجا پیش می آید این است که مقصود کدام پوست انار است؟
تشخیص پیه انار و پوست آن
انار علاوه بر دانه شامل سه قسمت است:
- پوست ظاهری که حتی حیوانات(گاو، گوسفند و ..) نیز آن را نمیخورند.
- پیه انار که به پوست چسبیده، کلفت و سفید است.
- پوسته های نازکی که روی دانه ها قرار دارد.
در پاسخ می گوییم مراد از پوست، پی آن و پوسته های نازک قرار گرفته روی دانه های انار می باشد.
روایتی داریم از نعمان که از حضرت علی علیه السلام نقل می کند حضرت علی علیه السلام انار را با پی آن میخوردند و دیگران را نیز به این کار امر کرده و می فرمودند:
این کار معده را دباغی می کند. نیست اناری مگر اینکه دانه ای از بهشت دارد.
باز هم روایتی از حضرت علی علیه السلام که می فرمایند:
کسی که انار را با پی آن بخورد، معده اش را دباغی می کند.
روایت دیگری نیز از حارث بن مغیره آمده است که عرض می کند نزد امام صادق علیه السلام شکایت کرده و عرض کردم روی قلب و دلم احساس سیری مفرط دارم. امام فرمودند:
انار شیرین را با پی آن بخور.
بیانات احیاگر طب اسلامی حضرت استاد تبریزیان-جلد۳- ص ۳۶۲
