چرا طب اسلامی باید احیا شود؟
تفاوت اصلی طب اسلامی با طب های دیگر، این است که منشاء طب اسلامی، ائمه، پیامبر اکرم (ص) ، جبرئیل و وحی آسمانی است.
در طب جدید، به دلیل اینکه طبایع را نمی شناسند، نمی توانند بیماری ها را ریشه ای درمان کنند و تنها عوارض را درمان می کنند.
ولی طب اسلامی، علاوه بر درمان عوارض، درمان ریشه ای هم انجام می دهد.
اکنون اروپا، حتی سر یک آنتی بیوتیک معمولی هم مشکل دارد، زیرا آنتی بیوتیک های رایج بر اثر استفاده زیاد، کارائی خود را از دست داده است.
سر یک درمان ساده، مانند کمردرد مشکل دارند، تا چه رسد به درمان سرطانها!!
اگر کسی بگوید: در اسلام، درمان سرطان وجود دارد.
اسلام، آنتی بیوتیک مؤثر دارد. اسلام، درمان کچلی دارد و بدیهی است که این، برای اروپایی ها بد می شود.
برای همین می گویند:
این دین، دانشی فراتر از دانش بشر دارد و با آن مقابله می کنند. به هر حال، پایه تمدن، مسئله طب است و پایه گسترش هر تمدنی، مسئله طب بوده است.
میان علما معروف است که احکام اسلامی، مبتنی بر مصالح و مفاسد است.
البته من معتقدم کل اسلام، مبتنی بر مسئله پزشکی و طب است. زیرا اگر چیزی واجب شده است، به این دلیل بوده است که برای سلامتی انسان مفید است.
اگر چیزی حرام شده است، چون برای سلامتی انسان زیان آور است. اگر چیزی مستحب است، برای این است که برای سلامتی انسان مفید است.
و اگر چیزی مکروه است، برای این است که بیماری زا است. خیلی از روایت های ما هم تصریح می کنند که این کار را انجام ندهید، زیرا به فلان بیماری مبتلا می شوید.
پس دینی که مبتنی بر مسئله طب است، پیگیری طب، برای ما امری حیاتی است. طب باید احیا شود، چون پایه دین ماست. اگر طب اسلامی ما قوی باشد، فونداسیون دینمان هم قوی خواهد بود.
منبع: نسخه های پیشگیری و درمان آیت اله تبریزیان ؛ جلد سوم
